Op 4 januari 2011 bezochten we het dorp Jamaita. Het is een dorp in de Mombeka, net buiten de Mombesa (provincie Equateur). Van daaruit zouden we door het oerwoud met dragers te voet naar het pygmeeënkamp Mpete lopen. We werden aangesproken door een pygmeeënvrouw. Ze vertelde dat haar dochter twee weken eerder was opgenomen in het ziekenhuisje in Jamaita. Haar dochter had na 4-5 maanden een miskraam gehad en veel bloed verloren op de tocht door het oerwoud. De kinderen van de dochter waren bij haar in het ziekenhuis, maar er was geen eten om ze te voeden. De familie kon de rekening van 20.000 cfr (20 USD) niet betalen en werd daarom vast gehouden in het ziekenhuis. De moeder verwachtte dat de familie onder het juk van de "chief de groupement" lange tijd onredelijke taken zou moeten uitvoeren, wanneer deze de rekening voor hen zou voldoen.
Op weg naar Congo hadden we in de trein van Brussel naar Amsterdam (Schiphol) een Belgische vrouw ontmoet. Ze verbaasde zich over onze kleding en uitrusting en vroeg waar naar we op weg waren. We vertelden over onze reis naar Congo en de projecten aldaar. Ze vroeg om in het bagagerek haar tas te pakken en daar haar portefeuille uit te halen. Ze haalde er 20 euro uit en gaf het aan mij. Ik was stom verbaasd en het enige dat ik kon zeggen was: ik zal zorgen dat het in Congo een goede bestemming krijgt. Op het moment dat de pygmeeënmoeder haar verhaal vertelde was de link snel gemaakt. De 20 euro zou worden gebruikt om de dochter "vrij te kopen". Dit heeft zo moeten zijn... Op de foto tweede van rechts op de voorgrond de dochter. Ze is met ons door het oerwoud naar Mpete getrokken en heeft daar van ons de noodzakelijke medicijnen gekregen. Bij ons vertrek op 6 januari 2011 uit Mpete maakte ze het naar omstandigheden goed. ©
2 opmerkingen:
Krijg er kippenvel van!
Indrukwekkend!
Een reactie posten