In 2008 sliepen we van 17 op 18 juli in het dorp Yaolema. Een dorp aan de Congorivier, twee uur stroomafwaarts (prauw met motor) van Mombongo. De bewoners zijn Bapoto. Ze komen oorspronkelijk uit Lisala en zijn vijf generaties geleden hiernaar toe getrokken. Het zijn vissers. ’s Morgens van 4.00-7.30 uur zijn ze op de rivier te vinden. Wanneer het water in de rivier hun huizen overspoelt, in het droge seizoen, sluiten ze met matten het strand af en vangen zo vis. De vrouwen verkopen de vis op de markt een paar uur varen verderop. Het hele dorp wast zich met water uit de Congorivier en deze wordt ook gebruikt als toilet: stroomafwaarts aan het eind van het dorp. Dat daar de eerste huizen van het volgende dorp zijn (Boleko Mai) schijnt niemand te deren. Ook wij wasten ons met water uit de Congorivier, zo bruin als chocolade door de meegevoerde aarde en.... Antibacteriële zeep moest voldoende bescherming bieden. Er was een jonge meid, Martha, die niet kon lopen. Polio had haar jaren geleden geveld. Op haar handen kroop ze naar de basisschool. Ze probeerde ook het huishouden te doen voor het gezin van zes kinderen. Haar moeder was een jaar eerder geleden overleden bij de geboorte van haar jongste broertje.
 |
Ik kocht in 2008 voor 400 USD een rolstoel voor haar in Kisangani. Deze moest vanuit Kisangani nog 340 km over de Congorivier vervoerd worden naar Yaolema en ik wist niet of hij daar ooit was aangekomen. Van 26 tot 28 december 2010 waren we opnieuw in Yaolema. Martha was er ook, in rolstoel. Trots en een beetje verlegen bracht ze de laatste avond een pannetje met eieren. Ze bezoekt nu het eerste leerjaar van de middelbare school in Yaolema en zorgt met veel doorzettingsvermogen en liefde voor het hele gezin. ©
Geen opmerkingen:
Een reactie posten